'Something really Australien. Surprise me’

Bedankt voor alle leuke reacties op mn vorige blog. Ontzettend leuk om te lezen!!! Onderstaande blok heb ik elke dag bijgewerkt in de dagen dat ik in Sydney was.

Een jetlag. Ik dacht dat dat vooral de eerste dagen vermoeiend zal zijn. Fout gedacht, bij mij kwam de jetlag pas na drie of vier dagen. Ik heb de eerste nacht als een blok geslapen en om 8 uur werd ik weer wakker. Bij mijn boeking in Nederland voor dit (overige echt goed en nette) hostel kreeg ik een ‘gratis’ ontbijt (geloof je het zelf?) voor de vier dagen dat ik hier zit. Je moet een gegeven paard niet in de bek kijken en in ben een Nederlander, dus dat ontbijt gaan we hoe dan ook opeisen. Misschien ligt het aan mij, maar hier in Australië had ik een groot ontbijt verwacht met vlees en ei enzo. Echt the Ozzie way. Ik kwam van een koude kermis thuis want ik kreeg een klein plastic knutsel doosje met een mini pakje melk, muesli in een zakje, een muffin en mueslireep(je). Gelukkig kon je wel koffie halen in grote mokken. Dat maakte het ontbijt toch nog redelijk.

En dan de kamergenoten. Mijn kamergenoten komen dus allemaal uit een ander land. Een Deen, Chileen, Duitser, Engelsman en een Fransman. En dat is hartstikke leuk. In de dagen voordat ik weg ging, had ik constant de vraag met ‘waarom Australië Bob?’ en ‘Waarom in godsnaam nou backpacken’. Het antwoord op die vraag kreeg ik al binnen de eerste 24 uur in Sydney. Dat sfeertje wat hier hangt is gewoon super. Iedereen is alleen en wil contact maken en iedereen wil deze reis de mooiste reis van z’n leven maken. Het ene moment kom je een beetje onwennig zo’n zespersoons kamer inlopen met je backpack, het andere moment heb je urenlang gesprekken, sta je samen boodschappen te doen, te koken en zit je samen te eten en lijkt het alsof je elkaar al veel langer kent. Het went zo snel. Dat had ik echt niet verwacht. Daarnaast kon ik het vroeger (uhm, een week geleden toen in nog in Nederland was) kon ik het echt niet hebben als het en rommel op m’n kamer was, maar die principes waren na twee minuten als sneeuw voor de zon verdwenen. Overal spullen van iedereen.

De Deen, Anders heet hij, vroeg wat ik ging doen. In Nederland had ik op Google Streetview al meerdere malen door de haven ‘gelopen’, maar ik wil dat natuurlijk ook in het echt zien. Anders liet mij zien welke ronde hij had gelopen. Een mooie route die mij ook leuk lijkt. Daarnaast kan Anders heel goed Engels, dus ook een stukje Engelse les. Ik heb ooit drie jaar over mn propedeuse gedaan omdat ik Engels nooit haalde, maar in deze 24 uur Australië heb ik al meer geleerd dan op school.

En dan daar dat moment, dat je met je rugzak op (met een verrekijker en een kaart van Sydney) de deur uitloopt naar je eerste doel: Sydney Harbor met het Opera House en de Harbor Bridge. Weer kwam dr even zo’n adrenaline gevoel vrij. Het klinkt misschien overdreven, maar als je daar in Sydney in je eentje loopt tussen al die andere mensen en dan geniet je echt keihard. Echt zo’n geniet momentje.

Daar loop je dan om 12:00 uur. Het is best gek dat je al heel snel steeds zekerder rond gaat lopen.Hoe dat kan weet ik niet echt, gaat automatisch. Je hebt best snel door hoe het werkt en je weet snel hoe de bepaalde straten heten. Ik liep tussen werkend Australië die allemaal een blokje om lopen in hun pauze. Kopkoffie in de hand, zonnebril op, oordoppen in en met zulk groot mogelijk passen door Sydney heen. En dat is best grappig, want op elke hoek van de straat staat een stoplicht. Dus of je nou hard of zacht loopt je komt elkaar altijd weer tegen bij het stoplicht (ik hoor mij moeder nu denken aan mijn rijstijl in de auto en stoplichten… Sorry, mannen weten waarom. In de auto is dat toch echt wat anders mam). Wat ook wel leuk detail is dat de stoplichten geluiden maken. Als je staat te wachten hoor je een ‘tiktiktak’ net zoals in Nederland. Maar als die groen wordt hoor je een soort laser geluid. Keer wat anders.

Sydney Harbor is adembenemend! Echt, really really beautiful! Ik heb foto’s van gemaakt maar in het echt zien is zo mooi. Ik ben met een brede grijns door de haven gelopen richting het Opera House. Ik loop gewoon in de haven van fa*king Sydney baby! Vorige week deed ik nog boodschappen in Groningen, maar nu loop ik 16.500 km verderop door Sydney. Onderweg nog een Chinees gevraagd of hij en picture van me kon maken en toen stond daar die ene stoel op een terras naast het Opera House. De stoel was een magneet voor me en ik werd er automatisch naartoe getrokken. Ik moest daar zitten en wel nu! Niet veel later zat ik daar, in de zon, op het terras met uitzicht op de Harbor Bridge. Damn! De serveerster vroeg wat ik wilde bestellen. Het kon me even niks schelen wat het bier in deze chique tent kost, maar ik wil gewoon nu een biertje. De serveerster vroeg wat voor bier ik wilde. Ik zei ‘something really australien. Surprise me’. Mijn god, wat smaakte dat biertje goed! Als een god in Sydney zeg maar.

Al met ben ik van 11:30 tot 17:30 uur lopend onderweg geweest door Sydney. Ik ben bijna bij alle must-see dingen geweest in de haven en daar omheen.. Toch kwam er na een aantal uren wel wat verandering in het euforische gevoel. Aan het einde van de middag liep ik door China Town en toen kwam opeens het besef dat je helemaal alleen in Sydney bent. Dat euforische gevoel in het begin sloeg even om naar een minder leuk gevoel. Dat was best even slikken. Paniek of angst is niet het goede woord, maar ik merkte wel dat ik graag terug naar mn kamer wilde in het hostel waar de anderen ook waren. Ik voelde me toen, ondanks dat je in een drukke stad bent, eventjes alleen. Hoort er ook bij en dat gevoel zal ik wel vaker gaan ervaren...

In het hostel waren alle andere jongens ook. Omdat ik echt even behoefte had aan mensen om je heen waar je mee praat stelde ik voor om boodschappen te doen en zelf te gaan koken. Hier in het hostel zit namelijk een grote keuken met alles wat je nodig hebt om te koken. Daar kan je gewoon gebruik van maken. Iedereen van mn kamer vond het een goed idee. Kip, rijst en groenten stond op het menu.

Het koken met zn allen deed mij, maar de andere volgens mij ook, wel even goed. Omdat het allemaal lange grote tafels zijn eet je eigenlijk met een hele grote groep tegelijk. De gesprekken met anderen komen dan vanzelf. ‘Hi, Were you from?’ is vaak al genoeg om vervolgens een leuk gesprek te hebben. Daarnaast was er die avond nog een andere factor wat mensen wat spraakzamer maakt… wijn. En dat was die avond helemaal gratis. Zo veel wijn je wilt. Ik moet tijdens dit schrijven even denken aan Jurjen Kaper. Ik had nog wat contact met Jurjen via whatsapp en hij zei nog zo tegen mij dat je nooit een drankspelletje moet doen met Engelsen. Had ik maar beter geluisterd. De combi van een Engelsman en gratis wijn… Hij had een kaartspelletje waarbij het er eigenlijk op neer kwam dat je elke ronde een glas wijn moet atten. De alcohol deed zn werk en binnen een uurtje stond het halve hostel to hossen in de eetzaal. Op den duur was het klaar met de gratis wijn, maar Diego (uit Chilli) kwam aan met Goon. Goon is de smerigste wijn ever! Echt, gadverdamme. Je drinkt het uit een pak en koopt het per vier liter. Andere alcoholische dranken zijn ontzettend duur (!!) in hier in Australië. Een gewoon biertje is minimaal 7 dollar (dat is 3,50 euro). Goon daarin tegen is spotgoedkoop…het kost maar 3,50 euro voor 4 liter. Zeg het woordje Goon en iedereen roept ‘oh no, not again!!!’ Het was een mooie avond en het beetje ijs dat er nog was, was helemaal gebroken.

Afijn, naast al deze leuke dingen was het deze week ook tijd voor serieuze dingen. Mijn backpack reis is erop gericht ook te gaan werken. Dit houdt in dat ik mij in heb moeten schrijven als werkende backpacker bij de overheid van Australië, dat ik een Australisch telefoonnummer moet regelen, mij in moet schrijven bij een uitzendbureau voor backpackers, ik een Australische bankrekening moet hebben en dat ik moet zorgen dat ik niet teveel belasting betaal. Het regelen dien je zelf te doen, maar er zijn wel workshops in het hostel. Een vrouw helpt je op weg en aanzet einde zegt ze; ‘the bank is at the corner of the street. There you can you open your own Australian bank account. Good luck! Bye’. Oké, prima! Ik kan dit. In twee uurtjes heb ik alle eerder genoemde zaken geregeld. In Nederland had ik dit waarschijnlijk echt dagen uitgesteld. Haha

Nu ik dit upload ben ik aan het wachten op mijn bus naar Sydney Airport en ga ik dus bijna Sydney alt
weer verlaten. Ik ga namelijk naar Darwin waar ik in totaal tien dagen ben, waarvan ik vijf dagen rond ga trekken in het Kakadu National Park. Het hostel doet zn naam eer aan. In de vier dagen Sydney ben ik helemaal opgestart en ik ben geïntroduceerd in Australië. Tijdens mn reis langs the Eastcoast zal ik Sydney nog een keer zien. Kan niet wachten want wil nog veel meer zien.

Binnenkort weer een update dus, maar dan vanuit Darwin!

Groeten Bob. Of eigenlijk moet ik William zeggen. Het schijnt dat je als Bob altijd William wordt genoemd. Mag allemaal.